Gra pozorów. O „Straconym poranku” Gabrieli Adameşteanu

Dodaj swój komentarz...

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Email (wymagane) (Adres nie będzie widoczny)

Podpis (wymagane)

Witryna internetowa

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. ( Wyloguj / Zmień )

Komentujesz korzystając z konta Facebook. ( Wyloguj / Zmień )

Połączenie z %s

%d blogerów lubi to:

	Luiza Stachura o Rozpusta. Kilka słów o „Sonaci…
	qbuspozera o Rozpusta. Kilka słów o „Sonaci…
	Luiza Stachura o „(…) słuchać ciszy, która powo…
	qbuspozera o „(…) słuchać ciszy, która powo…
	Luiza Stachura o Nauka poprzez zabawę. Drugi to…

終わりない夢 ~Owarinai Yume~